Dit schrijven wij vanuit ons hart en wij doen dit omdat wij u mee willen nemen op ons grote avontuur door het barmhartige landschap van Noorwegen (met alle gevolgen van dien). Aangezien er naar onze mening weinig uitdaging in Tromsø te vinden was, zochten wij het elders. De ultieme uidaging vonden wij op vaste land op de berg Snøskred. Deze berg had echter onder de bevolking de bijnaam ´er for høy for ord´.

Wij begonnen onze reis bij de skilift die naar boven leidde. Wij hebben de baan die deze skilift maakte eerst gevolgd totdat onze weg werd versperd door een lawine die eerder dit jaar grote sneeuwklonten hiernaartoe had meegebracht. Hier hebben wij ook een poosje op de zwoegende Merel en Suus gewacht om toch nog een beetje teamspirit te tonen. Vervolgens hebben wij een pad naar rechts gecreëerd waardoor we toch onze weg naar de top konden vervolgen. Na heel wat vallen en opstaan bereikten wij onze eerste echte uitdaging; bergtop nummer 1. Hier kwamen wij ook mensen met ski´s tegen. Wij maakten een babbeltje, zij maakten een paar groepsfoto's en dit leidde tot een aantal uitzonderlijk pikante kiekjes. Deze kwamen tot stand nadat David ons toeriep met: ‘hee lullos laten we potverdorie met de broek op de knieën op de foto'.

Na dit schouwspel besloten wij de warmte op te zoeken in een nabij gelegen huisje. George was inmiddels onderkoeld als gevolg van zijn uitermate slechte voorbereiding. Nadat we George weer flink hadden ingepakt met Ezra's, besloten wij de volgende top te gaan beklimmen. Dit was wederom een helse tocht, maar het geeft ontzettend veel voldoening en adrenaline wanneer je er dan toch staat. Na zo'n vier uur gestegen te hebben door de diepe sneeuw (2 meter), besloten wij om voor het leven van George te kiezen en aan de afdaling te beginnen. Na enkele honderden meters stijl naar beneden gleed Wolf uit en viel met zijn hoofd op een steen. Gevolg: een brakende Wolf op de grond. Ezra heeft hem verder naar beneden gedragen, met als gevolg een prachtige hernia waar hij nu mee rond loopt (nou ja, op bed ligt).

De laatste honderd meter hebben wij glijdend op onze bips af moeten leggen, dit is gelukkig zonder blessures verlopen. Die avond was iedereen behoorlijk afgedraaid en hebben we de middag herdacht onder het genot van een dikke stapel pannenkoeken made by de inmiddels bijgekomen Wolf en Ezra. Wij hebben dit Discovery waardige avontuur beleefd met: Suzanne, Merel, George, Thomas, Wolf, David & Ezra.